ادهم ورنا
المحتويات
مره تانيه مهما كان التمن انتى فاهمه .لولو الصياد مش هسمحلك تموتنى ابنى تانى كفايه كنتى السبب فى مۏت ادهم مش هسمحلك يا رنا مهما حصل انك تموتى ابنى مش هسمحلك وهتفوقى وتجيبى ابنى ولو حصله حاجه مش هرحمك يا رنا مش هرحمك صدقينى ...
طرق الباب ودخلت الخادمه ومعها الطبيب وبعد
فحص الطبيب لها بعد مرور وقت ليس بكبير ...
ايتغرب الطبيب من سؤال جلال عن الطفل وليس عن صحه الام ...
الطبيب...هو كويس مش فى اي حاجه وصحته كويس بس ياريت تعمل شويه فحوصات لان الام عندها السكر وده غلط وقلت قبل كده لازم انتظام ليها وهى دلوقتي حامل وده خطړ عليها وكمان واضح ان عندها توتر عصبى شديد ده اللى رفع نسبه السكر عندها وجبلها غيبوبه سكر ...
الطبيب. ..لا بس طبعا وارد ياثر لو الأم تعبت زياده فياريت يكون فى متابعه ليها دايما اسبوعيا وطبعا علشان اكلها وكده وفحوصات دايما علشان يمر الحمل بخير ...
جلال...بكره ان شاء الله هنيجى المستشفى ونعمل كل الفحوص المطلوبه ...
الطبيب. ..كويس جدا وان شاء الله هى شويه وتفوق والدواء ده تمشى عليه بانتظام وانا كتبت المواعيد بتاعته وياريت تبعد عن اى توتر ...
خرج الطبيب وظل جلال الى جانب رنا بانتظار ان تفيق وشعر بالڠضب من نفسه لانه كان السبب فى حالتها وبسببه هو كان ممكن ان يضر طفله المنتظر بعد وقت ليس بكبير بدات رنا تفيق وفتحت عيونها وجدت جلال جالس بجانبها اعتدلت رنا فى جلستها وشبكت يديها ببعضها ونزلت دموعها بصمت دون اى صوت نهائيا ...
اومئت رنا براسها دليل الموافقه ...
جلال....الدكتور قال ان السكر على وده غلط عليكى حاواى تنتظمى فى الاكل والشرب وبكرة ان شاء الله هنروح المستشفى نطمن عليكى ...
لم ترد رنا نهائيا وإنما كانت تبكى بصمت ...
امسك جلال يديها مما اثار دهشه رنا لاول مره جلال يتحدث معها بهدوء ممكن ان يكون ذلك مجرد شفقه لحالتها فقط ...
طرق الباب ...
جلال. ..ادخل. ..
الخادمه...جلال بيه انسه سيرين تحت وعاوزه حضرتك...
جلال ..بدهشه...سيرين .....طيب نازل حالا....
مين سيرين وايه حكايتها ورنا هتعمل ايه هنعرف الفصل الجاى .......لولو الصياد ....زواج بالقوه
جلال. ...ادخل. ...
كانت رنا تنظر لها والدموع تنزل من عيونها كانت تشغر وكأنها تبكى بدل الدموع ډم شعرت بچرح شديد فى كرامتها ومشاعرها من هى تلك الفتاه وكيف تقترب من زوجها هكذا وميف يسمح لنفسه ان يقبل غيرها رجعت رنا يظهرها الى غرفتها ثانية وارتمت على السرير تبكى بشده ظلت رنا تبكى كثيرا وحيده لا احد يهدء من روعها تشعر كما لو كانت وحدها فى تلك الدنيا وضعت يدها على بطنها وتحدثت لطفلها ....انا عارفه انك الوحيد اللى هتحس بيا انت الوحيد اللى هتكون سند ليا فى الدنيا دى هو فاكر انى هسيبك له بس ده مستحيل انا دلوقتى حسيت اد ايه انا محتجاك اوى انت هتكون كل حاجه ليا فى الدنيا انا دلوقتى هشكيلك همى لان ماليش حد احكيله ابدا انا بابا تعبنى اوى وجوزنى عمك علشان ميخسرش فلوسه وحياه الرهف وبس ويرضى مراته واتجوزته اهنى كتير بس ملحقش وماټ الله يرحمه وبعدين ابوك اتجوزنى علشان ينتقم منى على حاجه انا معملتهاش ولا ليا ذنب فيها ابدا فاكر انى السبب فى مۏت عمك انا مش مذنبه يا حبيبى ماما اكتر حد اتظلم فى الدنيا دى وكل الناس جايه عليا مع انى اكتر حد فى الدنيا دى مظلوم اوى نفسى أعيش
يوم بس واحد كويس انا تعبانه اوى يا ابنى تعبانه جدا ...وظلت تبكى وتبكى الى ان غفت من كثره بكائها ...استيقظت
رنا على هزه جسدها فتحت عيونها وجدت جلال هو من يوقظها ....
رنا...ايه فى ايه...
جلال....ميعاد الدوا وكمان علشان تتعشى انتى مكلتيش اى حاجة. ..
رنا....ماليش نفس ...
جلال....مش بمزاجك انتى ناسيه انك حامل ولا
متابعة القراءة