رواية بقلم عائشه احمد

وبنسى الۏجع اللى جوايا 
عائشه ۏجع اى 
جواد مفيش متخديش فبالك خلينى فى بس مش عايز اى حاجه تانى 
فى مكان ما 
خالد انت عايز منى اى يا جدع انت حابسنى لى هنا 
مجهول انت مش عايز مراتك 
خالد وانت مالك انت 
مجهول انا اللى هرجعهالك 
خالد ازاى 
مجهول مش دلوقتى بس انا لما هعوزك هجيبك 
بس هدفنا واحد وهو جواد 
بعد مرور شهر من حب جواد وعائشه اللى بيزيد وما بين غيرة مرام من عيشه وتقربها من لين ومابين لين اللى بتحاول تقرب من جواد 
صباح يوم جديد 
الكل عالفطار وسمعوا زغاريط 
جواد فى اى 
عائشه دا صوت مرام 
هنيه روحى يا حنين شوفى مالها مرات اخوكى 
حنين لسه طالعه لقت مرام نازل والفرحه مش سايعاها
مرام بصړاخ باركولى باركولى 
الكل بص على اللى فايدها 
خلف خير يا بتى فى اى 
مرام راحت عند جواد انا حامل حامل 
الكل مش مصدق نفسه اى 
الخبر نزل كالصاعقه على عيشه اللى مسكت فالكرسى 
هنيه بفرحه بجد يا بتى 
حنين بس ازاى 
مرام كيف ازاى 
حنين مش قصدى بس انتى 
مرام ارادة ربنا وبصت لعائشه اى مش هتقوليلى مبروك ولا ايه يا دكتورة
جواد واقف مش مستوعب اللى بيحصل وبص على عائشه 
عائشه بۏجع وبسمه على وشها الف مبروووك ربنا يتمملك على خير عن اذنكوا 
وسابتهم وطلعت 
مرام ايه يا جواد مش فرحان 
جواد بتوتر له طبعا فرحان الف مبروك 
خلف روحيه روحى خلى سيد يدبح عجل ويوزعه على اهل البلد 
عائشه دخلت وواقفه قدام المرايه 
عائشه حامل يعنى جواد ممكن يسبنى لا بس جواد بيحبنى ومش متجوزنى عشان يخلف لا مش هيبعد عنى ودموعها نزلت ودخلت الحمام وفتحت الميه وبتغسل وشها ودموعها نازله 
وخرجت لقت جواد واقف من غير ما تبصله مبروك 
جواد شدها ورفع وشها جنب عنيها مالك 
عائشه مفيش 
جواد امال اى الدموع دى 
عائشه بدموع مفيش يا جواد احم عن اذنك هنزل 
جواد شدها ليه انتى زعلانه ان مرام حامل
عائشه لا طبعا انا فرحت جدا ليك وليها
جواد امال اى 
عائشه خاېفه تبعد عنى او تسبنى 
جواد بغيظهو انتى مفكرانى اى يعنى عشان مرام حملت هسيبك متحسسنيش ان انا كنت متجوزك عشان الخلفه وانتى عارفه ان الكلام دة غلط
عائشه بدموع معرفش يا جواد انا اموت من غيرك خاېفه تبعد عنى 
جواد عمرى ما هبعد وامسحى دموعك دى ويلا ننزل 
تحت نزل جواد وعائشه 
حنين بحزن عائشه انتى بتاخدى حاجه 
عائشه حاجه اى 
حنين قصدى حبوب منع حمل 
عائشه لا طبعا مبخدش حاجه 
حنين امال لى محصلش حمل 
عائشه بتوتر مش عارفه 
مر اسبوع من اهمال جواد لعائشه ووجودة بجوار مرام دائما 
يوم جديد
الكل متجمع ومحسن رجع 
محسن بتوتر يا حاج عايز افاتحك فى موضوع 
خلف وانا كمان يا ولدى انت خلاص خلصت امتحاناتك وجه الوقت عشان تحدد فيه معاد فرحك انت وبنت عمك 
محسن بتوتر بس انا مش عايز اتجوز بنت عمى 
خلف پغضب انت عتقولى اى 
محسن وهو بيبلع ريقه بصعوبه انا بحب واحدة معاا فالجامعه
خلف بصوت عالى عتقولى اى انت عارف انى قارى الفاتحه مع عمك 
جواد اهدى يا حاج مش اكدة 
خلف انت مش سامعه عيقول ايه 
جواد اسمعه يا حاج الاول الامور مهتتحليش اكدة 
خلف پغضب يعنى انت مطاوعه فاللى عيقوله 
جواد يا حاج دا جواز وهو هيحدد حياته بنفسه ويختار الانسانه اللى هيكمل معاها
خلف بصوت عالى يبقى انت اللى مقويه عليا وخليته يقف فى وشى 
جواد پصدمه اى يا ابويا اللى

عتقوله دة 
خلف اب اى انا مش ابوك 
هنيه پخوف اهدى يا حاج مش اكدة 
خلف اهدى اى ابنك عايز يصغرنى قدام اخويا ويتجوز واحدة منعرفش اصلها ولا فصلها 
جواد اهدى يا حاج كل حاجه هتتحل 
خلف متتدخلش بينى وبين ولدى يا جواد 
جواد پصدمه اى 
خلف انت طلعت عتقويه عليا فعلا طلعت ابن وهيبه صح 
الجميع صډمه 
جواد بحزن شكرا يا خال انك فكرتنى انى ابن مين عن اذنكوا 
عائشه بدموع طلعت ورا جواد جواد استنى 
جواد پغضب ادخلى جوة
عائشه انت رايح فين 
بس جواد كان مشى وهى رجعت 
هنيه بعتاب اى اللى عملته دة يا حاج لى اكدة 
خلف بۏجع سبونى فى حالى وسابهم ومشى 
عائشه هو اى اللى بيحصل ومين وهيبه 
حنين بۏجع عمتى وام جواد
الحادى عشر
عائشه هو اى اللى بيحصل ومين وهيبه 
حنين بۏجع عمتى وام جواد 
عائشه پصدمه اى 
هنيه بتعب طلعينى يا حنين اوضتى 
حنين تعالى يما 
عائشه قاعدة بس قررت تعرف اى اللى حاصل راحت عند خلف فالمكتب وخبطت عالباب 
خلف قلت مش عايز حدا 
عائشه ببسمه حتى لو انا
خلف معلش يا بتى بس انا مضايق 
عائشه وماله نفش خلقنا فبعض قربت منه ومسكت ايدة وبصتله ممكن تحكيلى اى اللى الحكايه ومين وهيبه 
خلف بۏجع بلاها يا بنتى تقليب المواجع دة 
عائشه باصرار معلش يا بابا استحملنى 
خلف بتنهيدة وهيبه اختى وام جواد كانت متجوزة واد عمى نادى القناوى كان اقرب من نفسى كان عيعشقها بس للاسف هى مكنتش عتحبه اتجوزته ڠصب عنيها بس عاشوا مع بعض لحد فى يوم قومنا على خبر مۏت نادى مخدش كان مصدق اللى حصل كان جواد عمرة ١٠سنين حاولنا نعرف اى اللى حصل وهيبه محكتش اى حاجه بس جواد كان عندة اڼهيار وكل اللى كان على لسانه بيقول قټلته بكلامها قټلته بكلامها بس محكاش اى حاجه غير الكلمتين دول عرفنا بعد اكدة انها كانت بتحب مهدى البهنساوى واتجوزته ڠصب عنينا ساعتها خد جواد واتكفلت بتربيته وهى ما سألتش حتى عليه 
عائشه پصدمه يعنى مندور اخو جواد عشان كدا بيكرهوا بعض 
خلف ايوة اخوة بس مندور ميعرفش ان جواد بيكون اخوة بيعرف انه ابنى جواد بيكرة امه لانه دايما بيقول انها خاينه يااااه يا جواد يا ولدى 
عائشه بحزن جواد عاش دا كله
خلف ايوة يا بتى عاش كتير وهو بيحاول ينسى بس انا انا فكرته باللى فات انا وجعته بكلامى 
عائشه ببسمه لا يا بابا كل حاجه هتتصلح 
خلف قوليله ان انا مكنش قصدى ساعه ڠضب يا بتى جواد اكتر من ابنى 
عائشه ببسمه هو اكيد عارف كدا عن اذنك 
وخرجت وقابلت فارس 
فارس مفيش اخبار 
عائشه بحزن لا رنيت كتير مردش 
فارس هيكون راح فين بس 
عائشه بشرود عرفت ممكن توصلنى 
فارس فين 
عائشه هغير هدومى وهنزل اقلك 
فارس طب هستناكى فالعربيه 
بعد مدة 
فارس عربيته اهى 
عائشه ببسمه كنت متأكدة ان هو يكون هنا 
فارس ابقى طمنينى عليه 
عائشه مش هتيجى 
فارس لا روحى انتى هو محتاجك انتى 
عائشه ببسمه سلام 
ومشت ووصلت عالباب لقته مفتوح دخلت ولقت جواد واقف قدام باب قزاز وبيبص منه وشارد ومش حاسس بانها دخلت فاق على صوتها 
عائشه كنت عارفه انى هلاقيك هنا 
جواد لف وشه ومن غير ولا كلمه طلع يجرى خدها فى وضغط جامد عليها حست ان ضلوعها هتتكسر عرفت ان موجوع 
عائشه بعدته وبتمشى ايدها على وشه حبيبى انت كويس 
جواد بۏجع لا يا عيشه لا 
عائشه شدته وقعدت عالكنبه وخدتو فى باباك تعبان وندمان عاللى قاله يا جواد 
جواد بۏجع هو مقلش حاجه هو قال الحقيقه بس مقلش حاجه غيرها
عائشه بحزن بتمشى ايدها على شعرة هو ساعه الڠضب الواحد ميعرفش هو بيقول اى 
جواد بشرود انا مش زعلانه منه عمرى ما ازعل منه 
هو دايما كان سندى هو اللى ربانى هو اللى ساعدنى كتير كان بيفكرنى بابويا كان شبه مۏت ابوياقدام عينى وجعنى وعلى ايد امى 
عائشه بۏجع ازاى 
جواد مكنتش بتحبه كانت دايما تجرحه بكلامها لحد ما قټلته قالتله انها مش بتحبه وانها اتجوزته بالڠصب وانها خلفتنى بالغلط هى مكنتش عايزة منيه عيال وانها بتحب مهدى البهنساوى بس هو مستحملش الانسان اللى بيعشقها تقوله الكلام دة متحملش قسۏتها وماټ ودموعه نزلت
عائشه بدموع ربنا يرحمه اكيد ارتاح احيانا الاهل بيجبروا اولادهم على جواز اشخاص مش عايزينها فبيدمروا حياه الكل 
جواد پغضب انتى

قصدك اى 
عائشه ببسمه بتمشى ايديها على وشه انا مبدافعش عنها بس بقلك غلطه الابهات اجبار اولادهم عالجواز من اشخاص مش عايزينها فبتبقى النتيجه كارثه زى ما حصل مع باباك وزى ما حصل معايا وزى ما بيحصل كتير 
جواد خدها فى اصعب احساس ان الراجل يحس ان الانسان اللى بيحبها مش بتحبه 
عائشه رفعت وشها وتقابلت عنيهم بحبك يا جواد 
جواد بحب وانا بحبك يا روح جواد وقرب من وشها 
عائشه بتوهان انت واحشتنى اوى يا جواد 
جواد بهمس سامحينى على تقصيرى 
عائشه بتوهان اممم
ونسيبهم شوى لوحديهم
مر يومان من بعد جواد وبدأ تجهيزات فرح حنين ومعاذ وانشغال عائشه معاهم 
خلف اى يا بتى مفيش اخبار عن جواد 
عائشه بحزن هيجى ان شاء الله 
حنين بحزن هو فين ودينى عندة عايزة اشوفه 
عائشه لسه هتعترض حنين قاطعتها 
حنين لو سمحتى عشان خاطرى انا هتكلم معاه بس 
عائشه هقلك وربنا يستر 
مرام وانا هاجى معاكى اكيد اتوحشته انا وابنه وحطت ايدها على بطنها 
عائشه بحزن هو فى بيت برة قنا فى حته اسمها....
حنين انا ريحاله 
جواد كان قاعد هو وفارس
فارس بس يا سيدى قاعد يمكن شهرين زيبقى المشروع اكتمل 
جواد كويس
فارس لسه برضوا مش عايز ترجع
جواد فارس
فارس حرام عليك اللى بتعمله فى نفسك وفى اللى حواليك مراتك الحامل اللى سيبها ولا عيشه اللى هتتجنن عليك وانت منعتها تجيك هنا وابوك وامك واخواتك
جواد بۏجع ابوى وامى
فارس ايوة ولا انت ناسى 
جواد مش ناسى يا فارس مش ناسى وقفل عالحكى دة
فارس هتسيب اختك فى فرحها وحيدة يا جواد
جواد محسن معاها 
حنين من وراهم بس انا عايزاك انت 
جواد پصدمه حنين 
حنين بدموع ايوة حنين اللى انت بتضيع فرحتها 
جواد بهروب اى اللى جابكوا وانتى بص على مرام مش المفروض ترتاحى 
مرام راحتى معاك يا جواد
حنين عايز تسبنى وحدى يوم فرحى يا ابيه هونت عليك هونت عليك ټموت فرحتى
جواد محسن معاكى 
حنين له انا عايزة اخويا اللى ربانى اللى فتحت عيونى لقيته سندى وقوتى عايزة اخويا اللى وعدنى يسلمنى لجوزى بيدة عايزة اخوى اللى كنت مخافش من حاجه لانه حامينى عايزاك انت 
جواد بحزن روحى يا حنين فرحك بعد يومين متضيعيش وقتك
حنين بكسرة بس انا هستناك يا ابيه 
جواد فارس روحهم
مرام بخبث له انا هبقى الطريق كان طويل على هريح شوى وهبقى ارجع اخر الليل 
جواد ماشى 
روحت حنين وعائشه قابلتها وغارت لما عرفت ان مرام فضلت مع جواد بس سكتت لانها مراته زى ما هى مراته ومكلمتش جواد زى كل يوم فالتليفون اللى استغرب من عدم مكالمتها 
مر يومان وجاء يوم الفرح الصبح عائشه بتجهز لبسها هى وبنتها وجتلها رساله طلعت تجرى فكرتها من جواد فتحت الرساله 
جميل الفستان هياكل من عليكى حته بس للاسف هتبقى وحيدة وانتى لابساه
عائشه استغربت الرساله جدا وبصت حواليها 
بس فاقت على صوت هنيه تعالى يا بتى عايزاكى
عائشه حاضر يا ماما
بعد مرور وقت حنين وعائشه فاوضه 
عائشه بتغنى دى صحبتى وعشرة عمرى وبنا سنين الف مبرووووك يا روحى 
حنين بحزن الله يبارك فيكى
عائشه حست بحزنها بقلك اى دا اليوم اللى انتى مستنياه بقالك سنين افرحى بقه 
حنين بۏجع كان نفسى يكون موجود
لم تكمل الكلمه ليسمعوا