انا بوسي للكاتبة شيماء فرج

فكرت الوقت متأخر لانى كنت نايمه 
الام تعالى نشوف من البلكونة 
خرجت بوسى بعد إصرار امها عليها لكن كانت مفكره ان امها عاوزه تخرجها من ضيقتها زى مابتحاول تشركها فى أى موضوع لكن اتفاجئت لما شافت 
عربية سمير متغطيه كلها بالورود شاشة عرض على عمود كبير قصاد البلكونة بتعرض اغنية محمد حماقى انا جايلك وناويها
انا جايلك وناويها اظبط وقتيل ع الباب بخبط حتعملى ايه حتسلم بعديها فقصر وبجد انا مش بهزر حيخاف ولا ايه 
انا حر ياسيدى انت ايه ضارك راضى وبأيدى عمرى مااتحرك امشى ده ايه ده انت بتهرج
بوسى شافت سمير وهو واقف فى فتحة سقف العربيه وناسى سنه ومكانته علشان يرضيها طارت من فرحتها 
ام بوسى البسى حاجه وانزلى لجوزك إللى يعمل كل ده علشان يرضى مراته يستاهل انها تضحى بعمرها علشانه 
بوسى سمعت كلام امها ودخلت تلبس وتنزله لكن امها نادتها تانى وهى بتشاور على شاشة العرض لقت مكتوب عليها
..انا اسف وبحبك وعمرى ماحزعلك تانى ده وعد منى قصاد الدنيا بحالها لو وافقتى ترجعى معايا تانى ......
بوسى قرأت كلمات سمير ودموعها بينزلوا زى الشلالات 
امها زقتها تنزله وهى وماصدقت نزلت تجرى 
وجريت عليه واول ماشافها نزل من العربيه اخدها فى حضنه وفضل يلف بيها وسط الشارع وعلت صوت الكلاكسات وصوت الزغاريد من البلكونات والتصفيق وصفارات الشباب 
الناس كلها كانت فرحانه لبوسى إللى جوزها اعلن عن حبه ليها قصادهم كلهم 
بعد لحظات من الفرحه والسعادة طلع بوسى وسمير لبيت اهلها 
ام بوسى وهى بتفتح الباب ههههه يعنى ياست بوسى كان لازم الدنيا كلها تتفرج علينا علشان ترجعى لجوزك 
سمير انا كل إللى يهمنى بوسى ولو كانت رفضت كنت حرجع تانى واحاول انا حياتى وقفت من يوم ماسابتنى 
بوسى مس عاوز تشوف ادهم 
سمير حشوفه لكن بعد مااشوف ام ادهم 
بوسى تعالى شوفه طيب 
اخدته ودخلت أوضتها وجابت ابنها من السرير 
سمير وهو بيحضنها هى وابنه مع بعض انتى إللى وحشتينى اوى قدرتى تبعدى عنى 
بوسى بلاش تعاتبنى وانسى إللى فات انا لوعاتبتك حتكون خسران 
سمير حقك عليا عمرى ماحزعلك تانى 
بوسى انا عارفه 
سمير بحبك 
بوسى وانا كمان بحبك وتعبت من بعدى عنك اكتر من قربى منك 
سمير وانا عمرى ماحتعبك تانى ومش حتعيشى غير ايام كلها حب وحنان وبس 
شددت بوسى على حضڼ سمير وكأنها بتقوله أوعى تسيبنى ابعد تانى 
سمير يلا بينا بيتك فى انتظارك وجيبتلك مربيه لأدهم علشان انتى ماتتعبيش 
بوسى انا فعلا مش بعرف اتصرف معاه ماما هى إللى بتغيرله وتاكله
سمير ولا يهمك ياحبيبتى انا معاكى وحنتعلم مع بعض ازاى نربيه مابينا 
بوسى بس لازم استنى بابا مش حقدر امشى من غير رأيه 
سمير طبعا ياحبيبتى حنستناه 
شويه مش كتير ووصل عبد الله من شغله 
عبد الله اهلا وسهلا يا استاذ سمير 
سمير اهلا بحضرتك 
عبد الله سمعت من الناس فى الشارع إللى حصل ده مافيش حد قابلنى الا اما نصحنى اقنعك يابوسى ترجعى لجوزك 
بوسى وانا بعد اذنك يابابا حرجع مع سمير
عبد الله وانا ياحبيبتى وعدتك ووعدت الأستاذ سمير انى حنفذ رغبتك 
بوسى شكرا يابابا 
سمير انا متشكر جدا يا استاذ عبد الله 
ام بوسى ولو ان ادهم حيوحشنى اوى انا بقى مش حسيبكم تمشوا غير لما توعدونى ان تيجيبيه ليا كل اسبوع اشوفه 
سمير انا اوعدك كل اجازه حنييجى نزوركم وكل ماوقتكم يسمح انا ابعتلكم تذاكر الطيران تيجوا تشوفوه 
ام بوسى ان كان كده ماشى 
سمير أخد بوسى وابنهم ومشيوا رجعوا على الغردقه 
ورجع معاها زى الأول واكتر وهى بدأت تتعود على غيرته احيانا وعلى
التعامل
مع ابنها عدت شهور وأيام وادهم كمل سنه وكان يوم عيد ميلاده 
سمير حجز قاعه فى اوتيل وزينها بأجمل زينه ووصل اهل بوسى وأصحابهم وموظفين سمير وكان عيد ميلاد فوق الخيال 
لكن فى وسط عيد الميلاد سمير إللى كان ماسك ايد بوسى مش بيسيبها لقاها بارده جدا وحس ان بوسى بتمسك فى ذراعه سندها لكن بوسى كمان حست بالقئ
ولحسن حظهم ان الدكتور بتاعها كان موجود فى عيد الميلاد بعد ماصارت بينه وبين سمير صداقه حميمه
سمير اخدها لغرفه فى الاوتيل من غير ماحد يلاحظ وطلب من الدكتور يطلع معاه وبعد الكشف 
الدكتور بابتسامه استاذ سمير المدام حامل 
سمير بفرحه بجد حضرتك متأكد 
بوسى ههههه تانى 
سمير لا والله ياحبيبى مش حعمل زى الأول تانى 
ضحك الدكتور وسمير وبوسى ونزلوا لضيوفهم بعد ماارتاحت شويه وبشروهم بالخبر السعيد
النهاية